Ben ve O
Gözlerimi kapadığım da bile ordasın. Ben bu sokakta yürürken sen köşede benim için ordasın. Her güldüğümde heyecanla yanımdasın. Bekliyorsun üstüme atılmak için. Gülmemi bile fazla görüyorsun. Gülerken mutlu olmadığımı sen de biliyorsun yine de bana çok görüyorsun bunu. Ruhumun çıkmaz sokaklarından gelip beni alabora ediyorsun.Kalabalıkların arasında kullağıma fısıldıyorsun "sen hep yalnızsın". Birisi için sevinirken gözlerime bakarak "sen hiçbir zaman onlar gibi olamayacaksın" diyorsun. En kötü lafları karanlıktan çıkarıp kalbime saplıyorsun. Acıyor senin yapman değil ama onların gerçek olması acıtıyor. Safsatalarına kulak asmadan yaşayabilirim ama gerçekleri en olmadık yerde söylemen dokunuyor. Dokunuyor ya bir çığın "dokunması" gibi. Bunlar geçicek diyorum bana gülüyorsun umutlarıma düşen en ufak karanlıktan yararlanıp bütün hayallerimi yok ediyorsun. Gerçeklerim senin dediklerinle karışıyor. Önümü göremiyorum. Kendi eylemlerimden habersiz çıkmazlar...