The Dreamer

 Nasıl milyonlarca insanın içinde o yalnız kalmıştı. Sokakta onlarca insanın yanından geçiyordu bazıları onun gibi tek başına yürüyordu ama kimse onun kadar yalnız değildi. Dışarı bile çıksa aklı hep zihnin içindeydi. Kendisini bütün kötülüklerden uzaklaşacağı bir dünya oluşturmuştu ama orda da yalnızdı. Birileriyle gülerken bile yalnızdı. Ağlarken de eğlenirken de yalnızdı. Bir kendi vardı ama bazen kendi de kayboluyormuş gibiydi. Kalabalıkların içinde bile küçük bir çocuk gibi ürkmüş, çekingen kayıp bir ruhtu. Bir yere ait değildi. Kendi dünyasının insanıydı. Neden birisine ihtiyacı vardı niye yalnızlığı bu kadar acıtıyordu. Kimseyi sevemezken nasıl yalnızlıktan kurtulacaktı? Niye her şey böyleydi? Bütün dünyanın karşısında bir kendisi duruyor gibiydi arkasında kimsesi yoktu yanında da yoktu ya.  Küçücük bir çocuk nasıl bu kadar büyük duygular hissedebilirdi. Hayatı ne ara bu kadar mutsuzlaşmıştı? Geçmişe dönüp baktığında mutlu güzel günleri göremiyordu belki de o günlere hi...

 Bir çocuğun kalbini kırmışlardı. En küçük sorunlar bile küçük bir çocuk için fazlaydı altında ezilirdi küçük omuzları. Gözlerinden yaşlar akar bir ömür taşıyacağı hüzün çökerdi içine. Hep bir buruktu gülüşü. Kendinden başkası yoktu kendisi de hep eksikti. O küçük çocuğun bütün dünyası yıkılırken de hayat devam ediyordu ama o hiç ilerleyemiyordu. Atlattığını düşünürken yine de her hayal kırıklığında küçük bir çocuk oluyordu büyük acılarıyla. En kötüsü arkasında kimse olmayışıdı kendini büyütüp , iyileştiren yine oydu. Anlayan yoktu. Kalbini iyileştirebilecekte yoktu. Bunları hak etmemişti hiçbir çocuk bunları hak etmezdi. 

 Hiçbir şey yaşamamışken ne çok olasalık vardı. İsteyip isteyebileceğin her şey olabilirdin.     Seçim senin elindeyken çaresiz kalmak mantıksızdı.      Ben şimdi burda nefes alıyorken o kendi dünyasında kendine özgü hayatını yaşıyordu. Bazen onun yüzüne baktığımda düşüncelerini okumak isterdim. Ne yoruyor ne uğraştıyordu zihnini? Bilmek isterdim onun hakkında her şeyi , bilseydim ki onun gibi olsaydım, o olsaydım, onunla olsaydım. Hep aradağım düşlediğim içimde yaşayan "en iyi arkadaşım"dı. p.s. bunu eski bir defterde rastgele buldum o ara ne düşünüyordum nasıl biriydim hangi duygularla bunu yazdım bilmiyorum ama olduğu gibi paylaştım.